The Treasure of His Youth – สมบัติแห่งวัยเยาว์ของเขา

เมื่อประมาณ 20 ปีก่อน หญิงสาวคนหนึ่งชื่อซิลเวีย ดิ เปาโลกำลังขุดเล่นสกีอยู่ในห้องใต้ดินของบ้านของครอบครัวเธอ เมื่อเธอสะดุดกับแคชภาพถ่ายเนกาทีฟ ภาพพิมพ์ และสไลด์กว่า 250,000 แผ่น เมื่อเธอถามพ่อของเธอ เปาโล ศาสตราจารย์ด้านประวัติศาสตร์และปรัชญาเกี่ยวกับพวกเขา

ในตอนแรกเขาลังเลที่จะพูดคุยเรื่องนี้ ในที่สุด เขาก็ยอมรับว่า ภาพถ่ายต่างๆ ซึ่งรวมถึงภาพของ Pier Paolo Pasolini, Anna Magnani, Sophia Loren, Marcello Mastroianni และบุคคลสำคัญอื่นๆ ในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการทางวัฒนธรรมหลังสงครามของอิตาลี ถูกถ่ายโดยเขาในช่วงระหว่างทศวรรษที่ 50 ถึงกลาง

อายุหกสิบเศษเมื่อตอนที่เขาเป็นหนึ่งในช่างภาพระดับแนวหน้าของประเทศจนกระทั่งเขาเดินจากไปอย่างไร้เหตุผล เรื่องราวชีวิตและงานของเขาตอนนี้ถูกบันทึกไว้ใน “The Treasure of His Youth: The Photos of Paolo di Paolo”

สารคดีเรื่องใหม่ของผู้สร้างภาพยนตร์และช่างภาพชื่อดัง Bruce Weber ซึ่งเกิดขึ้นจากภาพถ่ายบุคคลสองสามภาพของเปาโลขณะเดินทางไป อิตาลีและตั้งใจแน่วแน่ที่จะเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับช่างภาพคนนี้ที่เขาไม่เคยได้ยิน

เปาโลเกิดในเมืองเล็กๆ ทางตอนใต้ของอิตาลี เดินทางมายังกรุงโรมหลังจากเรียนมัธยมปลายเพื่อศึกษาปรัชญาและวรรณกรรมคลาสสิก แม้ว่าความสามารถทางศิลปะของเขาในตอนแรกจะเอนเอียงไปทางการวาดภาพ แต่ในไม่ช้า เขาก็หันมาสนใจการถ่ายภาพและความเป็นไปได้ของมัน

ในที่สุดเขาก็ทำงานให้กับสิ่งพิมพ์ Il Mondo และจะกลายเป็นหนึ่งในผู้มีส่วนร่วมที่สำคัญที่สุดในอีก 14 ปีข้างหน้า และแม้ว่าภาพบุคคลของชนชั้นสูงทางวัฒนธรรมของเขาจะโดดเด่นอย่างปฏิเสธไม่ได้ แต่เขาก็เชี่ยวชาญในการใช้กล้องของเขาเพื่อจับภาพชนชั้นล่างที่ดิ้นรนเพื่อสร้างใหม่หลังจากสงคราม เขาสร้างภาพถ่ายที่สามารถบอกเล่าเรื่องราวได้ด้วยตัวเองโดยไม่ต้องใช้ข้อความใดๆ เพื่อถ่ายทอดเรื่องราว

ตัวอย่างงานของเขาที่เราเห็นที่นี่ยังคงโดดเด่นมาจนถึงทุกวันนี้ ทำให้เขาตัดสินใจเดินจากไปอย่างงุนงงยิ่งกว่าเดิม ส่วนหนึ่งของการตัดสินใจนี้ใช้ได้จริง อิล มอนโด ซึ่งเป็นทางออกสำคัญของเขาเลิกกิจการไป และส่วนหนึ่งเป็นเรื่องปรัชญา นิตยสารและเอกสารอื่นๆ พึ่งพาข่าวอื้อฉาวของปาปารัซซีที่แพร่ระบาดมากขึ้นเรื่อยๆ

รูปแบบของงานวารสารศาสตร์ภาพถ่ายที่เขาปฏิเสธที่จะเข้าร่วม

เขาอ้างว่ารู้สึกสบายใจอย่างสิ้นเชิงกับการตัดสินใจเลิกถ่ายภาพ แต่เมื่อมีคนแสดงความสามารถอันน่าทึ่งในสาขาศิลปะเฉพาะ พวกเขาจะปิดมันไว้อย่างนั้นได้ไหม? ถ้าเป็นเช่นนั้น พวกเขาจะเปิดใช้งานอีกครั้งได้หรือไม่ คำถามข้อหลังนั้นมีความสำคัญเมื่อนิทรรศการผลงานของเปาโลในปี 2019

ซึ่งกระตุ้นโดยความปรารถนาของซิลเวียที่จะแนะนำผลงานของบิดาของเธอให้โลกได้รู้จักอีกครั้ง นำไปสู่การเสนองานถ่ายภาพชิ้นแรกในรอบกว่าครึ่งศตวรรษ การถ่ายทำแฟชั่นโชว์ในปี 2020 ที่แสดง ผลงานของนักออกแบบ Pier Paolo Piccolini

ไม่น่าแปลกใจที่ “The Treasure of His Youth” ซึ่งเวเบอร์ถ่ายทำเป็นขาวดำเพื่อให้สอดคล้องกับภาพของเปาโลมากขึ้น เป็นสารคดีที่ดูสวยงามอย่างไม่ธรรมดา ในเปาโลยังมีตัวแบบที่เป็นมิตรซึ่งถ่ายทอดประสบการณ์ของเขาในฐานะช่างภาพชั้นนำในลักษณะที่พูดเบา ๆ แต่น่าสนใจเสมอ อย่างไรก็ตาม น่าเสียดายที่ภาพยนตร์เรื่องนี้มีข้อผิดพลาดสองประการที่ทำให้ไม่สามารถทำงานอย่างสมบูรณ์ได้

ก่อนอื่น ฉันพบว่าตัวเองต้องการรายละเอียดเพิ่มเติมเล็กน้อยเกี่ยวกับขั้นตอนการทำงานของเปาโล ในขณะที่การจดจำความสวยงามของงานของเขานั้นเป็นเรื่องง่าย (และภาพแฟชั่นโชว์ล่าสุดเผยให้เห็นว่าแม้ในวัย 94 ปี เขาก็ยังไม่ละสายตาจากงาน องค์ประกอบและภาพ)

ฉันต้องการทราบข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับสิ่งที่ทำให้วิธีการของเขาแตกต่างจากวิธีอื่นๆ นอกจากนี้ แม้ว่าจะเห็นได้ชัดว่าเขามีความสุขกับการตัดสินใจละทิ้งโลกแห่งการถ่ายภาพไปด้วยความสิ้นหวัง ฉันหวังว่า Weber จะกดดันเขาให้มากกว่านี้อีกสักหน่อยเกี่ยวกับการตัดสินใจนั้น และถ้ามันง่ายดายอย่างที่เปาโลทำให้เป็นจริง

ด้วยเหตุนี้ “สมบัติแห่งวัยเยาว์ของเขา” จึงทำหน้าที่เป็นเสมือนบ่อพักแห่งความคิดถึงที่ทำให้ช่างภาพชื่อดังคนหนึ่งสามารถยกย่องผลงานแห่งจิตวิญญาณแห่งศิลปะที่ถักทอ ในระดับนั้น

ฉันคิดว่าการผสมผสานระหว่างความงามที่เป็นทางการบนจอแสดงผลและความเสน่หาที่ชัดเจนของ Weber ที่มีต่อตัวแบบของเขาทำให้มันคุ้มค่าที่จะดู โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้ชมที่มีความสนใจในการถ่ายภาพอยู่แล้ว หากไม่มีอะไรอื่น ภาพยนตร์เรื่องนี้อาจสร้างแรงบันดาลใจให้พวกเขากลับไปสำรวจมรดกทางศิลปะของเปาโลด้วยตัวพวกเขาเอง

ติดตามบทความ / ข่าวสารเพิ่มเติม ได้ที่ : insidetelephony.com